macabra dolorosa
Hit sezonu 2013/2014! Po raz pierwszy przetłumaczone na język polski piosenki Nicka Cave’a, The Tiger Lillies, Marylina Mansona, Cinema Strange czy The Dresden Dolls to kanwa MACABRY DOLOROSY. Wśród słynnych utworów znalazły się też autorskie piosenki napisane specjalnie na potrzeby przedstawienia.
Katarzyna Chlebny w mrocznym i rockowym spektaklu Pawła Szarka wyśpiewuje historię szaleństwa, upadku człowieka i przemocy, dziejących się na tle reżimu i ideologii totalitarnych. To surrealistyczne muzyczne show nawiązujące do rewii DADA z pierwszej połowy XX wieku i klimatu niemieckiego kabaretu noir, za temat obiera fragmenty „Medei” i listy Magdy Goebbels. Kobieta – matka stojąca w centrum opowieści jest tu ukazana z zupełnie innej, zmuszającej do refleksji, perspektywy…
Teatr Nowy proponuje świetne show!
Ostatni wieczór miesiąca stycznia spędziłam w teatrze, a jakże. Zwabił mnie mrocznie i groźnie brzmiący tytuł – MACABRA DOLOROSA… Wyznam szczerze i wprost: chyba jeszcze żadna wizyta w teatrze, operze czy kinie nie wywarła na mnie tak mocnego wrażenia, jak spektakl w reżyserii Pawła Szarka, w wykonaniu Katarzyny Chlebny, która także jest autorem scenariusza.
Niezwykłe, niezwyczajne show. Wykorzystując minimalistyczną scenografię, na którą składa się dosłownie kilka elementów (palma, pianino, lampy i dziecięcy wózek), panujący na scenie ponury półmrok rozprasza swoim pełnym emocji performancem Katarzyna Chlebny. Jesteśmy w bunkrze. Znaleźliśmy się tu, aby być świadkiem … dzieciobójstwa … mordu na dzieciach odbywającego się na przestrzeni lat. Dzięki wykorzystaniu tekstów z Medei i fragmentów listów Magdy Goebbels oraz piosenek Nicka Cave’a, Marylin Mansona, Cinema Strange, The Dresden Dolls i innych, napisanych specjalnie na potrzeby spektaklu, uczestniczymy w makabrycznym studium postaci matki, która w różnych okolicznościach oraz zabija własne dzieci.
W tym z piekła rodem spektakularnym show znajdziemy wiele aluzji i odniesień do medialnie nagłośnionej kilka lat temu sprawy „matki małej Madzi”. Katarzyna Chlebny słowem, muzyką, charakteryzacją oraz szokującym niekiedy zmianom kostiumu ukazuje emocje kobiety-matki na wielu płaszczyznach i w różnych kontekstach, ale zawsze z podtekstem dzieciobójstwa. Balansując pomiędzy aluzjami do polityki, władzy totalitarnej, jak również nawiązując do zwyczajnych ludzkich spraw (chorób, uczuć, potrzeby wolności) pełna wewnętrznych sprzeczności bohaterka jawi się widzowi jako ktoś dobrze znany. Widzimy w niej celebrytkę, która tworzy medialny szum wokół siebie poprzez najbardziej prymitywne narzędzie, jakim jest budowanie kontrastów wokół własnej osoby: prawdy i fałszu, histerii i opanowania. W blasku fleszy czuje się doskonale. Nie ma żadnych oporów, by mówić o sobie, o swoich potrzebach. Jakie w tym świecie miejsce zajmuje dziecko? Skoro z niemałą pomocą własnej matki znalazło się w niebie, nie stanowi już przeszkody, problemu…”Kant, futryna, kant, futryna”…śpiewa bohaterka … to nawiązanie do powtarzanej jak mantra przez matkę-celebrytkę wypowiedzi… tłumaczenie zachowania, a może wcale nie?
Sporym wyzywaniem i niemałym ryzykiem było przygotowanie widowiska opartego na kanwie rewii DADA – niezwykle popularnej formy w 1. połowie XX wieku oraz niemieckiego cabaret noir. Opowiedzenie w lekkiej, niemal kabaretowej formie okrutnej i dramatycznej historii o przemocy, szaleństwie oraz upadku rodzicielskich (matczynych) instynktów okazało się zadaniem, z którym twórcy spektaklu nie tylko się zmierzyli, ale odnieśli wielki sukces!. Przedstawienie, zgodnie z tytułem, jest makabryczne, bo straszny jest jego temat i wydźwięk. Ból, okrucieństwo, szaleństwo i egoizm najbardziej widać w jednym z najbardziej spektakularnych momentów, kiedy monolog aktorki przekształca się w jej grę z publicznością. Ta cyrkowa maskarada wywołująca nota bene salwy śmiechu publiczności, to przeprowadzona w doskonały sposób wiwisekcja wad i ułomności nas samych, co brutalnie spuentuje aktorka – tańczyliście na grobie dziecka w rytm Mensona…
Makabra Dolorosa wystawiona w Teatrze Nowym to pozycja w repertuarze, której przegapić nie wolno. Znakomita reżyseria Pawła Szarka oraz hipnotyzująca gra Katarzyny Chlebny, która swoim aktorskim kunsztem zasługują na wyrazy najwyższego uznania.
Anna Małachowska
