Piekło Kobiet

Od 12 do 14 maja odbędzie się premiera „Piekła Kobiet” Tadeusza Boya-Żeleńskiego w reżyserii Pawła Szarka z udziałem Magdaleny Żak, Katarzyny Chlebny i Martyny Krzysztofik. Tym spektaklem rozpoczynamy VI sezon sztuki angażującej  pod hasłem „Matka Polska”.

Hasło MATKA POLSKA zostało wybrane jako temat VI SEZONU SZTUKI ANGAŻUJĄCEJ ponieważ mieści w sobie przynajmniej kilka tematów i wątków, które zamierzamy podjąć w 2017 roku; realizując VI sezon sztuki angażującej chcielibyśmy zwrócić się przede wszystkim w stronę kobiet, w stronę matek, kobiet, Polek; przyjrzeć się problemom z jakimi się borykają, odpowiedzieć na pytanie o to, o czym myślą kobiety w Polsce, co chciałyby w Polsce zmienić, jakie są ich aspiracje.  Hasło MATKA POLSKA prowokuje jednak do spojrzenia na problematykę kobiecą w zdecydowanie szerszej perspektywie, poprzez chociażby reinterpretację mitu Matki Polki czy dyskusję na temat Polski, jako kraju budowanego i tworzonego przez kobiety.

Spektakl ‚Piekło kobiet’ to oparta na motywach blisko stuletnich tekstów Tadeusza Boya Żeleńskiego postpunkowa sonata o ucisku, krzywdzie i zakłamaniu, niezmiennie towarzyszących kwestiom związanym z prawami kobiet.

Traktujące o prawie kobiety do decyzji o aborcji felietony Boya znajdują dziś niepokojące odbicie w otaczającej nas, nowej rzeczywistości. Rozpisany na trzy głosy żeńskie (i głos męski) komiksowy dyskurs opowie o kobiecie w XXI wieku, wciąż często żyjącej w konstrukcie państwo/kościół, trzymającym jej los w swoich rękach na tyle dotkliwie, że musi ona wyjść w geście protestu na ulice, aby głośno wyrazić swój sprzeciw. Spektakl zajmie się też zjawiskami od zawsze towarzyszącymi mechanizmom ucisku i kontroli, takimi jak inżynieria propagandy, religia i przemoc – zjawiskami nierozerwalnie połączonymi ze starannie zaprojektowanym miejscem w społeczeństwie, świadomością i losem kobiet na przestrzeni dziejów.

„Piekło kobiet”, inspirowane retrofuturystyczną estetyką mrocznego komiksu lat 70 i 80, będzie drapieżnym, zatopionym w analogowych dźwiękach show zbudowanym na planie sonaty klasycznej; new-age’owym dreszczowcem o przeszłości i współczesności kobiety i jej – wciąż, wbrew pozorom, nierównym (i niegwarantowanym!) – statusie w dzisiejszych społeczeństwach.