piekło kobiet
Spektakl ‚Piekło kobiet’ to oparta na motywach blisko stuletnich tekstów Tadeusza Boya Żeleńskiego postpunkowa sonata o ucisku, krzywdzie i zakłamaniu, niezmiennie towarzyszących kwestiom związanym z prawami kobiet.
Traktujące o prawie kobiety do decyzji o aborcji felietony Boya znajdują dziś niepokojące odbicie w otaczającej nas, nowej rzeczywistości. Rozpisany na trzy głosy żeńskie (i głos męski) komiksowy dyskurs opowie o kobiecie w XXI wieku, wciąż często żyjącej w konstrukcie państwo/kościół, trzymającym jej los w swoich rękach na tyle dotkliwie, że musi ona wyjść w geście protestu na ulice, aby głośno wyrazić swój sprzeciw.
„Piekło kobiet” jest drapieżnym, zatopionym w analogowych dźwiękach show zbudowanym na planie sonaty klasycznej. Spektakl nominowany do Marki Radia Kraków. 
*”Women’s Hell” is a collection of articles by Tadeusz Boy-Żeleński on the topic of women and the issue of pregnancy termination. The texts written during the interwar years have lost nothing of their relevance and still today can be taken as an important voice in the debate over women’s right to abortion and the right to control her own body. This dark performance was a remarkable event in Cracow and was nominated for a number of prestigious awards.
Symfonia gniewu
„Piekło kobiet” wg Tadeusza Boya-Żeleńskiego w reż. Pawła Szarka w Teatrze Nowym Proxima w Krakowie. Pisze Michał Centkowski w Newsweeku.
«Przed niemal stu laty Tadeusz Boy-Żelcński opisywał w znakomitych felietonach fatalną sytuację polskich kobiet – brak dostępu do edukacji seksualnej, antykoncepcji oraz legalnej aborcji. W związku z tym, że do dziś niewiele się w tej mierze w Polsce zmieniło, Paweł Szarek pokazał na scenie Teatru Nowego w Krakowie autentyczne efektownie zainscenizowane piekło kobiet. Na pustej scenie zaledwie kilka eleganckich krzeseł. A na nich trzy glam rockowe diwy skąpane w neonowym świetle i kłębach dymu wyśpiewują czy raczej wykrzykują swój manifest. Spektakl skonstruowany jest z pełnych punkowej energii epizodów, przerywanych powracającym słowno-muzycznym refrenem. Zgrabnie zaadaptowane teksty Boya układają się w intrygującą opowieść o ucisku, prześladowaniu i krzywdzie kobiet, które opresyjny patriarchat niezmiennie traktuje jak bezwolne przedmioty. Groza i gniew mieszają się ze zjadliwym humorem. Zabawa w „raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy” zmienia się niepostrzeżenie w polowanie na czarownice, telewizyjny program – w seans nienawiści, a rzeczową rozmowę zastępuje internetowy hejt. Siłą spektaklu, poza przenikliwością Żeleńskiego, są znakomite aktorki – Magdalena Żak, Katarzyna Chlebny, a przede wszystkim Martyna Krzysztofik. Chwilami drapieżne, chwilami anielsko łagodne, odważnie rzucają wyzwanie kołtuństwu i dewocji.
Michał Centkowski NEWSWEEK
